مقایسه دبیران مدارس هوشمند و عادی از نظر صلاحیت های تدریس مبتنی بر فناوری

هدف پژوهش حاضر مقایسه صلاحیت های تدریس مبتنی بر فناوری در  دبیران متوسطه هوشمند و عادی شهر همدان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری آن  437 دبیر زن دوره اول متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی 94-1393 بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و بر اساس جدول کرجسی و مورگان 103 نفر مدارس هوشمند و 102 نفر از مدارس عادی به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته سی و شش گویه ای بود و بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت تنظیم گردید که در تهیه آن از پرسشنامه های شاهین (2011)، لیو، زنگ و ونگ (2015) و جمشیدزاده (1393) استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه با اعمال نظرات هشت نفر از متخصصان فناوری اطلاعات و تعلیم و تربیت به دست آمد و میزان پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 82/0 محاسبه شد. داده های به دست آمده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی مانند: فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، جدول و نمودار و آمار استنباطی مانندt  تک نمونه ای و t مستقل استفاده شد. تحلیل یافته ها نشان داد، معلمان مدارس هوشمند از نظر دانش شناختی 34/6=T  ، نگرشی 74/6 =T، مهارتی و عملکردی 34/6 =T   و خودکارآمدی رایانه ای 42/4=T  در سطح معنی داری کمتر از یک صدم نسبت به معلمان مدارس عادی در سطح بالاتری قرار داشتند.