بررسی فرایندهای سایشی شدگی، ناسوده شدگی و حذف در گونه زبانی سیرجانی: نظریه بهینگی

پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به توصیف و تحلیل برخی از فرایندهای واجی تضعیف نظیر سایشی شدگی، ناسوده شدگی و حذف در گونه زبانی سیرجانی می پردازد. این تحلیل براساس نظریه بهینگی اثر پرینس و اسمولنسکی (1993 و 2004) انجام می شود که یکی از نظریه های محدودیت بنیاد است. به منظور انجام این پژوهش، 10 گویشور مرد و زن 50- 65 ساله و کم سواد به صورت تصادفی انتخاب شدند. داده های زبانی با استفاده از ضبط گفتار آزاد، مصاحبه با گویشوران و منابع کتابخانه ای موجود در ارتباط با گونه زبانی سیرجانی جمع ​آوری شدند. داده های جمع آوری شده پس از تایید توسط پژوهشگر بومی این پژوهش، براساس نوع فرایندی که در نتیجه تعامل محدودیت های وفاداری و محدودیتهای نشانداری صورت می گیرد، طبقه بندی و رتبه بندی شده اند. نتایج به دست آمده از این پژوهش  نشان می دهند که عامل وقوع فرآیند تضعیف در نظریه بهینگی، محرک آوایی در کاهش کوشش تولیدی است. این محرک آوایی در قالب محدودیت LAZY صورتبندی میشود. همچنین نوع محدودیت رخداد هر کدام از فرایندهای واجی تضعیف در گونه زبانی سیرجانی مشخص شد.