گروه بندی برخی ژنوتیپ های سریش (‏Eremurus spp.‎‏) ایران با استفاده از صفات ریختی‏

ایران با داشتن هفت گونه، سه زیرگونه و یک گونه هیبرید، سومین مرکز پراکنش جنس سریش می باشد. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی درون و بین گونه ای، 87 ژنوتیپ Eremurus متعلق به شش گونه شامل E. inderiensis، E. presicus، E. luteus، E. olgea، E. spectabilis و E. stenophyllus جمع آوری شده از نه استان از لحاظ صفات کمی و کیفی ریخت شناسی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه به مولفه های اصلی نشان داد پنج مولفه، 96 درصد از تغییرات کل واریانس را توجیه می نمایند. طول خوشه، ساقه و ارتفاع گیاه، رنگ گل، تعداد برگ و شکل میوه از اجزای تشکیل دهنده مولفه های اصلی بودند. تجزیه خوشه ای، ژنوتیپ ها  را به شش گروه در سطح گونه ای تقسیم نمود.جمعیت های درون هر گروه از مناطق مختلف جغرافیایی بودند که بیانگر این است که ارتباطی بین الگوی کلاستر بر اساس صفات ریختی و توزیع جغرافیایی ژنوتیپ ها وجود نداشت. نتایج تجزیه همبستگی نشان داد بین اکثر صفات کمی اندازه گیری شده همبستگی مثبت وجود داشت. به طورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد ژنوتیپ های سریش از نظر صفات مورد مطالعه از تنوع بالایی برخوردار هستند. بر اساس نتایج حاصل از داده های ریختی، گونه های E. olgea و E. stenophyllus پتانسیل به نژادی جهت تولید گل شاخه بریده و گونه های E. inderiensis، E. luteus، E. presicusفرصت به نژادی جهت به کارگیری در باغهای صخره ای و فضای سبز را دارا می باشند.