تحلیل تاثیر تغییر اقلیم بر قدرت ژئوپلیتیکی ایران (متغیر میانجی توسعه پایدار)

تغییر آب وهوا به تغییر چشمگیر و طولانی مدت در پراکنش الگوهای جوی در بازه های زمانی ده ها تا میلیون ها سال گفته می شود. آنچه تغییر کنونی آب وهوا را متمایز می کند این است که انسانها نقش مهمی در روند گرمایش جهانی دارند. اثرات تغییر اقلیم منجر به کمبود آب و غذا، بیماری، بیکاری و مهاجرت، فقر، تنش ها در خصوص منابع و بی ثباتی جهانی می شود. هدف از انجام این پژوهش تحلیل اثرات تغییر اقلیم در کشور و تاثیر آن بر توسعه پایدار و ژیوپلیتیک می باشد. این مقاله از نوع توصیفی، تحلیلی و با روش پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل صاحب نظران و متخصصین شاغل در سازمان های هواشناسی، محیط زیست و پدافند غیر عامل می باشد و پرسشنامه بر اساس شاخص های اثرات تغییر اقلیم، توسعه پایدار و ژیوپلیتیک طراحی و در بین آنها توزیع گردید که تعداد 60 پرسشنامه جمع آوری شد و پس از اندازه گیری پایایی و روایی، با استفاده از نرم افزار (pls) و تعیین الگوی مناسب، فرضیه تحقیق اثبات گردید. بر اساس یافته ها اثرات تغییر اقلیم با توسعه پایدار رابطه معنادار و معکوس دارد و همچنین کاهش روند توسعه پایدار در توان ژیوپلیتیکی کشور تاثیر منفی و معناداری دارد و در نهایت کاهش توسعه پایدار در تاثیر تغییر اقلیم بر ژیوپلیتیک نقش میانجی دارد. در پیشنهادات بر لزوم اجرای روش های موثر از جمله آبخیزداری و استفاده از انرژی های پاک جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای برای سازگاری با اثرات تغییر اقلیم تاکید شده است.