چارچوبی برای ارزیابی نوآوری در صنایع خلاق با تمرکز بر صنایع دستی

صنایع خلاق یکی از بخش های اقتصادی رو به رشد است که بررسی جنبه های مختلف آن در سال های اخیر موردتوجه پژوهشگران و سیاست گذاران در سراسر جهان قرار گرفته است. دراین راستا شناخت و ارزیابی نوآوری در این صنایع، گامی موثر برای آغاز سنجش نوآوری در صنایع مذکور می باشد و موضوعی چالشی برای سیاست گذاران به شمار می آید. در ایران، صنایع دستی یکی از بخش هایی است که بیشترین مبادلات تجاری را در میان صنایع خلاق به خود اختصاص داده است و به نظر می رسد برای حضور قدرتمندتر کشور در عرصه رقابت بین المللی، این حوزه نیازمند نوآوری های بیشتر است. از این رو در پژوهش حاضر، ابتدا شاخص های نوآوری در صنایع دستی بررسی شده اند و سپس برای سنجش میزان اهمیت و همبستگی شاخص های مذکور، با تکیه بر پرسشنامه از کارشناسان صنایع دستی خواسته شده تا نظرات خود را در این خصوص اعلام دارند. درنهایت به کمک روش تحلیل عاملی اکتشافی، چارچوبی جهت ارزیابی نوآوری شامل 17 شاخص و 5 عامل اصلی پیاده سازی نوآوری، مشارکت منابع انسانی، ارتباطات بیرونی، آموزش و یادگیری و تمرکز بر فرایندهای سازمانی ارایه شده است.