ارائه چارچوب مفهومی شبکه های اجتماعی علمی با استفاده از روش فراترکیب

شبکه‏های اجتماعی علمی، در خلق، سازمان‎دهی، ذخیره، اشتراک، اشاعه و استفاده از اطلاعات و دانش، میان جوامع علمی نقش مهمی دارند و فرایندهای مدیریت اطلاعات و دانش و ارتباطات میان آنها را تسریع و تسهیل می‎کنند. هدف از اجرای این پژوهش، شناسایی ابعاد و مولفه‏ های شبکه ‏های اجتماعی علمی و ارایه چارچوب مفهومی آن است. این پژوهش کاربردی و با روش اسنادی و فراترکیب اجرا شده است. در مجموع، 50 منبع از 325 منبع برای فراترکیب نهایی مناسب بود که از بین این منابع، 170 کد، 25 مفهوم و 8 مقوله استخراج شد. برای تجزیه‎ و تحلیل اطلاعات، از روش هفت مرحله ای فراترکیب سندلوسکی و باروسو استفاده شد. یافته ‏ها نشان داد که مولفه ‏های مدیریت (توسعه علم، مدیریت اطلاعات و مدیریت دانش)؛ فناوری (سیستم‏های اطلاعاتی، وب‏سایت‏های اجتماعی علمی و شبکه‏ های اجتماعی)؛ فرهنگ (رفتار علمی، نگرش علمی، عوامل محیطی و عوامل اجتماعی)؛ ارتباطات (انواع ارتباطات و ابزارهای ارتباطات)؛ یادگیری (آموزش، محتوا و مشارکت)؛ ویژگی‏های فردی (تخصص، مهارت، علاقه و انگیزه)؛ عملکرد علمی (تولید، ارزیابی، سنجش و سطوح علمی) و مسایل حقوقی (حق ‏مولف و امنیت) بر شبکه‏ های اجتماعی علمی موثر است و روی هم اثر می‎گذارند. چارچوب مفهومی ارایه شده این قابلیت را دارد که برای طراحی، ارزیابی موفقیت، سنجش وضعیت، پیش‏بینی و آسیب ‏شناسی شبکه ‏های اجتماعی علمی میان جوامع و مراکز علمی استفاده شود.