آیا سواد انتقادی کسب شده از یک برنامه ی آموزشی خلاقانه ی نوشتار به زبان فارسی در زنان رنگین پوستی که به ایران مهاجرت کرده اند درک از خود را بالا می برد؟

مدرن سازی جامعه به مطالبه ی هرچه بیشتر پاسخگویی بسته است که منجر به جنبشی شده است مبنی بر اینکه مدارس نباید صرفا اطلاعات را منتقل کنند و از دانش آموزان بخواهند که آن اطلاعات را حفظ کنند بلکه آموزش باید آنها را به تفکر انتقادی تجهیز کند. این تحقیق کیفی با استفاده از چارچوب نظری آموزش انتقادی به بررسی تمرین های مربوط به سواد انتقادی در یک برنامه ی آموزشی نوشتار به زبان فارسی و تاثیر آن بر افزایش سواد و آگاهی انتقادی و فعالیت اجتماعی می پردازد. این تحقیق با استفاده از مصاحبه ی روایی به بررسی تجارب و نظرات چهار زن رنگین پوست که قبلا در برنامه ی آموزشی نوشتار فارسی مشارکت داشتند و تاثیر آن روی افزایش سواد و اعتماد بنفس آنها می پردازد. آنها قبلا در مدارس پرجمعیت مناطق کم درآمد آمریکا تحصیل می کردند. برنامه ی آموزشی برای زنان خارجی ای است که در مدرسه ی بنت الهدی قم فارسی آموختند. عناصر مربوط به سواد انتقادی برنامه عبارتند از خواندن متنهای مرتبط، خواندن از منظر انتقادی، نوشتن داستانهای خود، و خواندن آنها برای حضار. برای یافتن الگوهای تکرار شونده ی نظرات و تجارب آنها از برنامه و اینکه آیا سواد انتقادی آنها را توانمند می کند یا نه از تحلیل موضوعی استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که سواد انتقادی رویکردی موثر است و به رشد اجتماعی کمک می کند.