پاسخ به شبهه توهین به اشخاص و گروه های اجتماعی در قرآن

اساسا توهین و افترا، مطلوب قرآن نیست و با روش تربیتی اسلامی نیز در تضاد است. برخی با استفاده از وجود تشبیه کافران به حیوانات در قرآن، ادعای توهین‌آمیز‌بودن چنان تشبیه‌هایی را مطرح نموده‌اند. در نوشتار پیش‌رو این سوال اصلی مطرح است: «وجود توهین به دیگران در قالب تشبیه و تمثیل در قرآن چه توجیهی دارد؟» این مقاله که به روش توصیفی تحلیلی و براساس منابع کتابخانه‌ای تنظیم شده به این نتیجه رسیده که روش قرآن در بیان حقایق این است که از تشبیه و تمثیل برای نزدیک نمودن اذهان به پیام‌های الهی استفاده کرده و در پی توهین به کسی نیست. در حقیقت تشبیه کفار و منافقان به حیوانات در قرآن برای این است که فطرت خفته مخالفان را بیدار نماید. همچنین در صدد تشبیه رفتار کفار به رفتار حیوانات است و هرگز در صدد تحقیر ذات خلقت افراد نست. علاوه‌براین چنین تشبیهاتی برای تصویرسازی و ساکت‌کردن افراد لجوج به‌کار رفته است. استفاده از وجه‌شبه بین کافر و حیوان، یکی از روش‌های تربیتی قرآن است که مخاطب را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.