ارائه مدل علی برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس متغیرهای حل مساله و جرات ورزی دانش آموزان با واسطه گری تاب آوری تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل علی برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی براساس متغیرهای حل مساله و جرات ورزی دانش آموزان با واسطه گری تاب آوری تحصیلی انجام شد.

روش این پژوهش توصیفی همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر کرج در سال تحصیلی 98-97 بود. شرکت کنندگان پژوهش شامل 380 دانش آموز بود که به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش، پرسشنامه های تاب آوری تحصیلی، جرات ورزی و حل مساله به کار گرفته شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمونه ای آماری همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر جهت بررسی روابط علی بین متغیرها استفاده شد.

یافته ها: 

مطابق با یافته های پژوهش، مهارت حل مساله اثر مستقیم بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد (66/0β= ، 01/0≥P). اثر غیرمستقیم مهارت حل مساله از طریق تاب آوری تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان معنادار است (25/0β= ، 05/0≥P). تاثیر مستقیم جرات ورزی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در این پژوهش تایید شد (56/0β= ، 01/0≥P). تاثیر غیرمستقیم جرات ورزی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از طریق تاب آوری تحصیلی در این پژوهش تایید شد (26β= 0/، 05/0≥P). تاب آوری تحصیلی اثر مستقیم بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد (55/0β= ، 01/0≥P). نتایج مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS نشان داد که مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار است. در کل، نتایج این پژوهش شواهدی را برای نقش واسطه ای تاب آوری تحصیلی در رابطه بین حل مساله و جرات ورزی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان فراهم آورد.

نتیجه گیری: 

آموزش مهارت های حل مساله و جرات ورزی می تواند تاب آوری تحصیلی و به دنبال آن پیشرفت تحصیلی را افزایش دهد.