ارزیابی قابلیت برنامه ریزی بیان ژن در تخمین تبخیرتعرق پتانسیل در مقایسه با رابطه هارگریوز- سامانی

در مناطق دارای شرایط اقلیمی گرم، با توجه به کمبود آب، برآورد تبخیرتعرق از اهمیت ویژه ای در برنامه ریزی و مدیریت منابع آب برخوردار است. در این مقاله از رویکرد برنامه ریزی بیان ژن (GEp) جهت برآورد تبخیر تعرق روزانه در ایستگاه های سینوپتیک یزد (اقلیم گرم و خشک) و جیرفت (اقلیم گرم و مرطوب) استفاده شده است. نتایج این روش و رابطه ی تجربی هارگریوز-سامانی با نتایج روابط تجربی پنمن مانتیث فایو-56 صحت سنجی شده است. برای ارزیابی کارایی روش های مورد استفاده، از پارامترهای آماری ضریب تعیین (R2)، جذر متوسط مربعات خطا (RMSE) و میانگین خطای مطلق (MAE) استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که مدل GEp با 951/R2و mm/day 66/0RMSE=برای یزد و 958/0=R2 و mm/day 65/0RMSE =برای جیرفت نسبت به رابطه هارگریوز- سامانی از عملکرد بالاتری برخوردار است. ازاین رو استفاده از GEp به عنوان مدلی با قابلیت های بالا به منظور برآورد تبخیرتعرق در مناطق دارای اقلیم گرم و خشک و همچنین گرم و مرطوب توصیه می شود.