مدل سازی مطلوبیت و اولویت بندی عوامل تخریب زیستگاه درنای معمولی (Grus grus) در اکوسیستم های آبی استان مرکزی

تالاب میقان یکی از تالاب های ارزشمند در استان مرکزی و یکی از مهم ترین زیستگاه های زمستان گذرانی  درنای معمولی (Grus grus) در ایران است. این تالاب کویری در دو دهه اخیر به دلیل خشکسالی های پیاپی و عدم مدیریت صحیح، با چالش های جدی زیست محیطی مواجه شده است. با بهره گیری از مدل بیشینه آنتروپی (Maxent)، مدل سازی مطلوبیت زیستگاه درنای معمولی در تالاب میقان و اکوسیستم های آبی استان مرکزی با استفاده از 38 نقطه حضور درنای معمولی و 9 متغیر زیست محیطی (اقلیم، پوشش گیاهی، شیب، ارتفاع، کاربری اراضی، فاصله از جاده و راه های ارتباطی، فاصله از آبراهه ها و فاصله از آبادی ها) انجام شد. علاوه براین عوامل تخریب تالاب با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHp) اولویت بندی شد. سطح زیر منحنی (AUC) حاصل از مدل 0/997 محاسبه گردید که صحت بالای مدل را نشان داد. سه منطقه به عنوان زیستگاه مطلوب درنا شناسایی شد که شامل تالاب میقان، سد کمال صالح در شازند و سد 15 خرداد در شهرستان دلیجان می باشد. نتایج نشان داد که وسعت 4360 هکتار ار اراضی تالاب  میقان که حدود 18 درصد از اراضی تالاب را تشکیل می دهد به عنوان زیستگاه مطلوب درنا شناسایی شد. پهنه های زیستگاهی مطلوب در حاشیه آبی - خشکی تالاب میقان واقع شده و گستره های زیستگاهی نامطلوب اغلب در نواحی مرکزی تالاب و هم چنین در پهنه   های خشکی دور از آب قرار دارند. کاربری اراضی، تیپ پوشش گیاهی و فاصله از راه های ارتباطی بیش ترین سهم را در مدل به خود اختصاص دادند. احداث جاده، وجود سکونت گاه های انسانی و تغییر کاربری اراضی بیش ترین وزن را در بین عوامل تخریب کسب کردند که در به سازی زیستگاه و بهبود شرایط زیستگاهی این گونه باید در اولویت قرار گیرند.