بررسی پتانسیل رنگبری اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم در صنعت روغن خوراکی

در مرحله رنگبری روغن خوراکی، رنگ و بسیاری از ناخالصی های موجود از طریق جاذب که معمولا خاک رنگبر است، از روغن خارج می شوند. جاذب های حاوی سیلیس قابلیت رنگبری بالایی دارند اما در این تحقیق نقش اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم در کنار سیلیس بعنوان جزء اصلی جاذب بررسی شد. فرایند رنگبری روغن سویا با مقادیر 1 و 2 درصد جاذب های متشکل از نسبت های مختلف سیلیس، اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم انجام شد. میزان اندیس های پراکسید و اسیدی، کلروفیل، کاروتنویید، رنگ قرمز و زرد ، مقادیر مس و آهن نمونه های رنگبری شده تعیین گردید. نتایج نشان داد تاثیر نسبت 2 درصد وزنی جاذب در کاهش کلیه فاکتورهای مورد بررسی بیشتر از نسبت 1 درصد بود. در مقادیر 2 درصد، جاذب متشکل از 90 درصد سیلیس و 10 درصد اکسید منیزیم باعث کاهش 82/74 درصدی اندیس پراکسید شد و جاذب متشکل از70 درصد سیلیس و 30 درصد اکسید آلومینیوم، اندیس اسیدی را به میزان 50 درصد کاهش داد (05/0˂p). در کاهش میزان کلروفیل، جاذب های ترکیبی حاوی اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم به ویژه انواع دارای 10 یا 15 درصد اکسید منیزیم موثر بودند. در رابطه با کاهش میزان کاروتنویید جاذب های متشکل از مقادیر بیشتر اکسید آلومینیوم موثرتر از سایر جاذب ها بودند. افزودن اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم اثر معنی داری بر کاهش میزان رنگ قرمز در مقایسه با نمونه شاهد داشت. میزان مس نسبت به نمونه شاهد حدود 50 درصد کاهش یافت (05/0˂p). بیشترین کاهش در میزان آهن با استفاده از جاذب حاوی70 درصد سیلیس، 10درصد اکسید آلومینیوم و 20 درصد اکسید منیزیم حاصل شد. نتایج این پژوهش نشان داد که جاذب های مورد بررسی طی فرآیند رنگبری روغن سویا عملکرد مناسبی را نشان دادند و تفاوت قدرت رنگبری به میزان مصرفی، ترکیبات موجود در جاذب به ویژه اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم و نوع ناخالصی بستگی دارد.