مقایسه روش های نمونه برداری قطعه نمونه و خط نمونه در برآورد درصد زنده مانی نهالکاری کانون های گرد و غبار

این تحقیق در کانون ریزگرد جنوب شرق اهواز به منظور تعیین بهترین روش زنده مانی نهال های کاشته شده، انجام شد. ابتدا منطقه ای به مساحت 2/16 هکتار به صورت صددرصد برداشت و به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. روش های خط نمونه با تعداد درخت ثابت (در شدت های 10 و 13 درصد) و قطعه نمونه با مساحت ثابت در پنج شبکه نمونه برداری با ابعاد مختلف قطعه نمونه و در سه شدت 5، 10 و 13 درصد (در مجموع 13 روش) اجرا گردید. سپس از آزمون t تک نمونه به منظور مقایسه میانگین هر روش با مقدار درصد زنده مانی در روش برداشت صددرصد در سطح معنی داری 95 درصد استفاده شد. بر اساس نتایج آماربرداری صددرصد، میزان زنده مانی نهال های کاشته شده در عرصه برابر 9/72 درصد بود. یافته ها بیانگر این بود که روش خط نمونه با شدت 13 درصد (متوسط 80 چاله در هر خط نمونه)، نزدیک ترین برآورد (08/71) به درصد زنده مانی واقعی را داشت. همچنین روش قطعه نمونه 30×30 متر با شدت 13 درصد و ابعاد شبکه 70×100 متر نزدیک ترین برآورد (% 08/72) به درصد زنده مانی واقعی را نشان داد. نتایج آزمون t تک نمونه نشان داد که روش خط نمونه با شدت نمونه برداری زیر 13 درصد با شاهد اختلاف معنی داری ندارد. از بین انواع روش های مورد بررسی نیز تنها روش های E (مساحت ثابت 10 درصد با ابعاد شبکه 90×100) و G (مساحت ثابت 13 درصد با ابعاد شبکه 90×100)، با شاهد اختلاف داشتند. کمترین درصد اشتباه آماربرداری نیز متعلق به روش های H (مساحت ثابت 13 درصد با ابعاد شبکه 70×100) و I (مساحت ثابت 13 درصد با ابعاد شبکه 35 × 100) بود. براساس نتایج تحقیق حاضر، روش قطعه نمونه نسبت به روش خط نمونه به منظور برآورد درصد زنده مانی در عرصه های نهال کاری شده برتری دارد و در مجموع، پیشنهاد می شود در عرصه های جنگل کاری از روش  H (مساحت ثابت 13 درصد با ابعاد شبکه 70×100) استفاده شود. نتایج تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون دانکن انجام شده بین روش های مختلف نمونه برداری نیز تایید کننده این موضوع بود.