مروری بر مفهوم سیستمی سرمایه فکری و تعیین دلالت های کاربردی آن در آموزش و پرورش

سرمایه فکری به عنوان یک منبع رسمی، اکتسابی و استنادی در راستای خلق دارایی های معنوی، تخصص و تجربه برای ایجاد و توسعه دانش استفاده شده است. سرمایه فکری، دانش موجود در سازمان ها است که در دو سطح فردی که شامل دانش، مهارت و استعداد است و سطح ساختاری شامل پایگاه داده، فرایند سازمانی و فناوری را شامل می شود. آموزش و پرورش به عنوان جایگاهی که نقش مهمی در توسعه مدارس و تربیت کارکنان و دانش آموزان را بر عهده دارد و مهمترین مکان برای ارزش آفرینی در زمینه های مختلف انسانی، ساختاری و رابطه ای است. بی تردید آموزش و پرورش نقش مهمی در راهبرد و ایجاد زمینه های فکری و ایجاد یک ورودی مشخص از افراد، ساختار و چارچوب ها و ارتباطاتی که در ساختار این بخش وجود دارد باعث افزایش استفاده از خلاقیت و نوآوردی در عرصه آموزش و پرورش خواهد بود. با توجه به اهمیت روز افزون سرمایه فکری و مدل سیستمی، مدیریت این مسئله به یکی از دغدغه های روزمره تمامی سازمان ها بخصوص آموزش و پرورش مبدل گردیده است. در این مقاله مفهوم سرمایه فکری مورد بررسی قرار گرفته است و دلالت های کاربردی آن در آموزش و پرورش مورد بحث قرار گرفته است.