رهایش کنترل شده زهر عقرب کمپسوبوتوس از نانوذره های کیتوزان به عنوان سامانه انتقال آنتی ژن

نانوذره های پلیمری به عنوان یکی از بهترین سامانه های انتقال دارو، در سال های اخیر به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته اند. در این مطالعه نانوذره های پلیمری به روش ژله ای شدن یونی تری پلی فسفات (TPP) و کیتوزان تهیه شدند. سپس زهر عقرب کمپسوبوتوس  بر روی آن ها بارگزاری شد. ویژگی های فیزیکوشیمیایی نانوذره های به دست آمده و پارامترهای موثر بر آزادسازی زهر در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. ریخت شناسی و ویژگی نانوذره های کیتوزان دارای زهر به ترتیب توسط میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) و فناوری طیف سنجی  FT-IR، تعیین شد و متوسط اندازه ذره ها و پتانسیل زتا با استفاده از DLS اندازه گیری شد. فناوری FT-IR، اتصال گروه تری پلی فسفات با گروه های آمین کیتوزان را در نانوذره ها تایید نمود و SEM ساختاری کروی، صاف و به تقریب همگن را برای نانوذره ها نشان داد. کپسوله کردن بهینه، با راندمان (98/99٪) و ظرفیت بارگزاری (44/80٪)، با استفاده از محلول کیتوزان با غلظت 2 میلی گرم بر میلی لیتر، نسبت جرمی کیتوزان به TPP برابر با 2 و غلظت اولیه 500 میکرو گرم بر میلی لیتر زهر عقرب به دست آمد. در شرایط آزمایشگاهی، در 8 ساعت اولیه حدود 20٪ آزادسازی زهر از نانوذره ها صورت گرفت و سپس به آرامی و با سرعت ثابت در 72 ساعت، رهایش ادامه می ی ابد. بنابراین می توان زهر عقرب کمپسوبوتوس، تثبیت شده روی نانوذره های کیتوزان را به عنوان یک سامانه انتقال آنتی ژن در نظر گرفت. آزادسازی ناگهانی و یک باره در مورد این زهر دیده نمی شود و این یکی از نقطه های قوت نانوذره های کیتوزان دارای زهر تهیه شده می باشد، چرا که آزاد سازی تدریجی آنتی ژن، برای تقویت سامانه ایمنی بسیار دارای اهمیت است.