تاثیر اصلاح بخارگرمایی بر ویژگی های سطحی و فرم های شکست چوب صنوبر

 هدف از این تحقیق ارزیابی ویژگی های سطحی و فرم های شکست چوب صنوبر اصلاح شده با فرآیند بخارگرمایی بود. عوامل متغیر در این بررسی شامل دمای بخارگرمایی (سه سطح 130، 150 و 170 درجه سانتی گراد) و زمان ماندگاری (دو سطح 20 و 40 دقیقه) بودند که تاثیر آنها بر زاویه تماس و زبری سطح نمونه های چوبی، قبل و بعد از پرداخت سطح نمونه ها مورد بررسی قرار گرفتند. ویژگی-های سطحی و فرم های شکست برای هر دو نمونه شاهد و تیمار شده مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که فرآیند بخارگرمایی سبب افزایش زبری سطح نمونه های چوبی در هر دو حالت پرداخت نشده و پرداخت شده پس از تیمار می گردد. همچنین نتایج بیانگر کاهش میزان زاویه تماس قطره آب در اثر تیمار بخارگرمایی می باشند. مقاومت خمشی نمونه ها نیز در اثر تیمار بخارگرمایی کاهش یافتند. بر اساس نتایج به دست آمده، فرم های شکست نمونه های تیمار شده با فرایند بخارگرمایی در آزمون مقاومت خمشی از نوع ساده و فشاری بودند.