نبود آینده نگری یعنی... از عرش به فرش!

آیا کسی می تواند نوکیا را با یک میلیارد کاربر، از تخت پادشاهی به زیر کشد؟ این عنوان یکی از مهمترین تیترهای مندرج بر روی جلد نشریه فوربز در سال 2007 بود! در آن سال ها شاید کسی به ذهنش حتی خطور نمی کرد که روزی نوکیایی دیگر وجود نخواهد داشت. نوکیا، غول بزرگ و قدرتمند حوزه مخابرات، به خاطر سخت افزار و شارژدهی بالای باتری محصولاتش در بین کاربران تلفن همراه بسیار شناخته شده بود. اگر برخی از شرکت های قدرتمند قدیمی را بررسی کنیم، می بینیم آنها در یک بازه زمانی اوج گرفته اند و به یکباره از تاریخ صنعت و تکنولوژی محو شده اند. کم نیستند شرکت هایی که دچار چنین سرنوشت مشابهی شدند. وجه مشترک و دلیل اصلی این ناکامی بزرگ چیست؟ چرا موفقیت های آنها تا سالیان سال ادامه نداشت؟ آیا می بایست بعد از طی نمودن قله های موفقیت برای یک برند، منتظر شکست آن باشیم؟ در بیشتر موارد، افراد داستان موفقیت شرکت های بزرگ را می خوانند اما درباره بزرگترین شکست ها چطور؟ چرا بسیاری از شرکت های بزرگ با از دست دادن فرصت ها و نیروی کار شایسته، میلیون ها دلار ضرر کرده اند؟ در این مقاله قصد داریم به یکی از مهمترین عوامل سقوط یک برند بپردازیم.