بررسی اپیدمیولوژیک شکستگی فک و صورت در بیماران مراجعه کننده به مراکز ترومای یزد طی سالهای 1386 الی 1390

با افزایش فراوانی تصادفات رانندگی، میزان شکستگی های صورت نیز افزایش یافته است. در این مطالعه فراوانی و الگوی شکستگی های فک و صورت در مراجعه کنندگان به مراکز ترومای یزد طی سال های 90-86 بررسی گردید.

در این مطالعه توصیفی– مقطعی گذشته نگر پرونده بیماران مراجعه کننده به مراکز ترومای یزد طی سال های 90-86 بررسی شد. اطلاعات دموگرافیک و اتیولوژیک پرونده بیماران (شامل 1417 نفر) استخراج و تصاویر رادیوگرافی از لحاظ الگوی شکستگی آنالیز گردید. نتایج با نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمونهای Chi-square و Exact Fisher مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

محدوده سنی بیماران بین 1 تا 84 سال بود. بیشترین فراوانی شکستگی (34/5%) در بازه سنی 30-21 سال و کمترین فراوانی (4/6%) در بازه سنی 50-41 سال دیده شد. (77/1%) بیماران مرد و (22/9%) زن بودند که تفاوت آماری بین دو جنس معنادار بود (p=0.001) شایعترین محل شکستگی، استخوان بینی (67/4%) و شایعترین الگوی شکستگی، ناحیه میانی صورت لفورت نوع دو (38/4%) بود. در تمام رده های سنی، کندیل شایعترین محل شکستگی مندیبل بود (31/47٪) بجز در بیماران بالای 50 سال که ناحیه تنه و سمفیز بیشتر درگیر شدند. بیشترین علت شکستگی، تصادف رانندگی (61/2%) و کمترین علت زمین خوردن (11/4%) بود.

شکستگی ها اغلب در مردان دهه سوم و بدلیل تصادفات رانندگی اتفاق می‌افتد. استخوان بینی بیشترین محل شکستگی می باشد که با معاینات بالینی دقیق می توان آن را به خوبی مشخص نمود.