بررسی سمیت کبدی عصاره آبی گیاه سنبل الطیب (Valerianaofficinalis) در موش های آزمایشگاهی

نگرانی هایی در ارتباط با اثرات سمیت گیاهان دارویی به علت افزایش مصرف آن ها به وجود آمده است. از این رو، هدف از پژوهش کنونی، بررسی اثرات سمیت کبدی عصاره آبی گیاه دارویی سنبل الطیب در موش های آزمایشگاهی بود.

در این مطالعه تجربی پس از تهیه مواد گیاهی و آماده سازی عصاره آبی سنبل الطیب غلظت های 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به موش های آزمایشگاهی در مدت زمان 14 روز تزریق شد. در روز 14 نمونه های خونی از قلب موش ها پس از بی هوش کردن آن ها گرفته شد و سطح سرمی آنزیم های آلکالین فسفاتاز (ALP)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT) مورد مطالعه قرار گرفت. هم چنین در بازه زمانی 0، 7 و 14 روز وزن حیوانات ثبت گردیده و تغییرات وزنی نیز مورد مطالعه قرار گرفت. از آنالیز واریانس یک راهه (ANOVA) برای تجزیه داده ها استفاده شد و نرم افزار GraphPad Prism 8 برای آنالیز داده ها به کار رفت.

نتایج مطالعه کنونی حاکی از اثرات وابسته به غلظت عصاره آبی گیاه دارویی سنبل الطیب در افزایش سطوح سرمی آنزیم های کبدی همچون ALT (آلانین آمینوترانسفراز)، AST (آسپارتات آمینوترانسفراز)، ALP (آلکالین فسفاتاز) و GGT (گاما گلوتامیل ترانسفراز) بود و در غلظت mg/kg20 بالاترین سطوح سرمی این آنزیم ها مشاهده شد. هم چنین، غلظت mg/kg20 عصاره آبی سنبل الطیب باعث کاهش شدید وزن در موش ها در بازه زمانی 14 روز شد.

نتیجه گیری:

 به طور کلی نتیجه گیری شد که غلظت mg/kg20 باعث ایجاد آسیب کبدی می گردد. با این حال، غلظت کم mg/kg10 هیچ گونه اثر سمیتی روی کبد نشان نداد. لذا، در فرمولاسیون های تهیه شده از گیاه سنبل الطیب توجه به غلظت عصاره بسیار مهم بوده و کاربرد غلظت های کمتر جهت جلوگیری از سمیت کبدی بسیار مهم است.