ارزیابی تحمل به خشکی در ژنوتیپ های باقلا با استفاده از شاخص های تحمل به خشکی و ترکیبات بیوشیمیایی

در این بررسی ژنوتیپ های مختلف باقلا تحت شرایط تنش خشکی از نظر ترکیبات بیوشیمیایی و شاخص های تحمل به تنش مورد ارزیابی قرار گرفتند. 21 ژنوتیپ باقلا در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو محیط آبیاری نرمال و تنش خشکی طی سال های زراعی 1397-1395 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس عملکرد دانه در شرایط آبیاری نرمال و تنش خشکی برخی شاخص ها نظیر؛ شاخص تحمل به تنش (STI)، حساسیت به تنش (SSI)، تحمل (TOL)، میانگین بهره وری (MP)، میانگین هندسی (GMP)، شاخص عملکرد (YI) و شاخص پایداری عملکرد (YSI) برای کلیه ژنوتیپ ها محاسبه شد. طبق نتایج تجزیه واریانس تاثیر تنش خشکی بر کلیه صفات معنی دار بود. در شرایط تنش خشکی میزان تانن پوست 31/5 درصد، تانن آندوسپرم 19/7 درصد و نشاسته 1/96 درصد نسبت به شرایط نرمال بیشتر بود. بر اساس برش دهی اثر متقابل تنش و ژنوتیپ در محیط نرمال ژنوتیپ های G-faba-66، G-faba-65، G-faba-62، G-faba-294، G-faba-292، G-faba-523، G-faba-525 و G-faba-20 و در تنش خشکی ژنوتیپ هایG-faba-67، G-faba-66، G-faba-75، G-faba-72، G-faba-65 و G-faba-62 بیشترین عملکرد دانه را داشتند. بر اساس شاخص های تحمل به تنش و میزان ترکیبات بیوشییایی تحمل به تنش ژنوتیپ G-faba-65 نسبت به سایر ژنوتیپ ها بالاتر بود.