گزارش یک مورد فاسیولیازیس کبدی ناشی از فاسیولا هپاتیکا در استان کردستان، غرب ایران

فاسیولیازیس انسانی جزء بیماری های انگلی منتقله از راه آب و غذا محسوب می شود و در ایران، در مناطق سواحل دریای خزر به صورت بومی درآمده است. گزارشات محدود از بیماری و روند تشخیص آن، منجر به فراموش شدن بیماری و نادیده گرفته شدن تعداد قابل توجهی بیمار در سایر نقاط کشور شده است.

در این مطالعه آقای 50 ساله ساکن روستایی در شهرستان کامیاران، کردستان، ایران به دلیل کاهش وزن، درد اپی گاستر و بی اشتهایی از دو ماه پیش مراجعه نمود. در بررسی های آزمایشگاهی آنمی، لکوسیتوز و ایوزینوفیلی، ESR بالا، میزان پایین آهن سرم و بالا بودن آنزیم های کبدی مشهود بود. در سی تی اسکن اسپیرال شکم و لگن با کنتراست در کبد نواحی هیپودنس و بدون تشدید (enhancement) در فاز شریانی و با تشدید (enhancement) نسبتا هموژن در فاز تاخیری مشاهده گردید. در سونوگرافی نواحی متعدد هترو و هیپو اکو فاقد جدار در قسمت های مختلف کبد خصوصا در نواحی پریفری دیده شدند. در نهایت فاسیولا هپاتیکا توسط آزمایش مدفوع با روش فرمالین-اتر و تست الیزا مثبت تشخیص داده شد. بیمار تحت درمان با تریکلابندازول به میزان 500 میلی گرم به مدت دو روز قرار گرفت. در پیگیری های بعدی علایم بالینی و آزمایشگاهی بهبود یافتند. بیمار سابقه مصرف سبزیجات خام و مواد غذایی تهیه شده از آن را ذکر می کرد.

گزارش مورد حاضر، نیاز به توجه بیشتر سیستم های مراقبت بهداشتی درباره وقوع بیماری در این منطقه را برجسته می کند.