مدل سازی رویکرد همبست آب، انرژی، غذا در شهرستان ورامین و ارزیابی میزان پایداری اجتماعی و محیط زیستی آن

افزایش جمعیت، کمبود فزاینده منابع آب شیرین و سطح امنیت غذایی همه متصدیان را متقاعد کرده است، صرف هزینه های زیاد برای پاسخ های مقطعی به نیازهای آب، انرژی و غذا به ویژه در بحبوحه رویارویی با پدیدهای تغییر اقلیم و گرمایش جهانی، منطقی و بهینه نیست. بر اساس آخرین طبقه بندی سازمان بین المللی جغرافیایی، ایران در دسته مناطق خشک و نیمه خشک واقع است و شهرستان ورامین از خشک ترین نواحی کشور است و با چالش کم آبی روبرو است. افزایش آلاینده های ناشی از تولید و مصرف انرژی و تاثیرات آن بر اقلیم و منابع آب، اهمیت به کارگیری مدیریت فرابخشی در موضوعات آب، انرژی، غذا و محیط زیست با محوریت آب را پررنگ کرده. عدم مدیریت کارامد بعضا منجر به افزایش تنش های هر بخش با محوریت آب و نیز افزایش هزینه ها شده است. هدف از این پژوهش شناسایی و ارزیابی پتانسیل های منابع آب، انرژی و کشاورزی در شهرستان ورامین، در چارچوب اصول توسعه پایدار با رویکرد همبست آب، انرژی و غذا است. پوشش ویژگی های واقعی در قالب برنامه ای یکپارچه در WEAP، اکسل ضمن ارزیابی های اجتماعی و محیط زیستی سیاست ها انجام شد. تحلیل های پایداری نشان داد سناریو 5 نسبت به سایرین توانسته اهداف توسعه را با کمترین برداشت از آبخوان در پایدارترین حالت نسبی اجتماعی و محیطزیستی محقق نماید.