مطالعه تجربی تنش پسماند در فرایند تراشکاری به کمک پلاسما

یکی از چالش های ماشینکاری قطعات دقیق، احتمال وقوع تغییر شکل در قطعات پس از ساخت و یا در حین کارکرد آنها در اثر تنش های پسماند ماشینکاری است. بزرگی این تنش ها از بزرگی تنش های حرارتی و مکانیکی در این فرایند تاثیر می پذیرد. تنش های مکانیکی به نیروهای ماشینکاری وابسته بوده و تنش های حرارتی از حرارت تولیدشده در برش ماده متاثر هستند. ماشینکاری به کمک پلاسما فرآیندی است که از یک منبع حرارتی کنترل شده پلاسما برای گرم کردن بخشی از قطعه که در آستانه برش قرار دارد، استفاده می کند و در نتیجه این امر، مقاومت ماده در برابر برش کاهش یافته، مقادیر کوچک تری از نیروها و درجه حرارت برش شده و نهایتا بزرگی تنش پسماند را کاهش می دهد. در این مقاله، تاثیر پارامترهای دمای براده تغییر شکل نیافته، سرعت برش و پیشروی بر تنش پسماند در فرایند برش متعامد به کمک پلاسما مورد مطالعه تجربی قرار گرفته است. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، دمای براده ی تغییرشکل نیافته تاثیرگذارترین پارامتر بر بزرگی تنش های پسماند در این فرآیند بوده و با افزایش آن در محدوده 75 تا 220 درجه سانتی گراد، تنش پسماند در سطح قطعه به طور متوسط 30/85 درصد فشاری تر شده است.