بررسی و تحلیل رویدادهای مرتبط با کیخسرو در شاهنامه فردوسی (براساس مولفه های رئالیسم جادویی)

بررسی آثار ادبی با نظرداشت مبانی مکتبهای ادبی، در ارایه تحلیلهای نوین، دسته بندی آثار و تبیین کیفیت قلم صاحب اثر سودمند است. شاهنامه فردوسی از مهمترین آثار ادبی به زبان فارسی است که واکاوی داستانهای آن بویژه رویدادهای مرتبط با کیخسرو با عنایت به مولفه های مکاتب ادبی، در بازشناسی توان ادبی فردوسی و خوانشی نوین از مبانی فکری او موثر است. در تحقیق حاضر براساس مولفه های ریالیسم جادویی، که برآمده از مکتب ریالیسم است، شخصیت کیخسرو و شیوه روایتگری فردوسی در ارتباط با او کاویده شده است.

پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و به شیوه استقرایی انجام گرفته است.

درآمیختن واقعیت و خیال و شکل‌گیری بخشی از روایت در عالم رویا و خواب، رفتارشناسی کیخسرو مبتنی بر جادو و سحر، اسطوره‌انگاری کیخسرو و ارایه تصاویر مبالغه‌آمیز در چهارچوب واقعیتها از جمله مولفه‌هایی هستند که امکان خوانش رویدادهای مرتبط با کیخسرو را براساس مبانی نظری ریالیسم جادویی محقق کرده‌اند.

نتایج تحقیق نشان میدهد فردوسی رویدادهای مربوط به کیخسرو را در بستر واقعیتهای جامعه ایرانی روایت کرده است. البته او برای ایجاد فراز و نشیب روایی، جذب توجه مخاطب، نشان دادن پیچیدگی و رمزوارگی شخصیت کیخسرو، از عناصر جادویی و ماورای طبیعت در سطحی محدود و هدایت شده استفاده کرده است.