بررسی انتقال ژن گلوفوزینات از طریق غوطه ور سازی گل در سوسپانسیون اگروباکتریوم به گیاه گلرنگ (.Carthamus tinctorius L)

از بین گیاهان روغنی سازگار با آب و هوای ایران، گلرنگ  (Carthamus tinctorius L.)از جایگاه ویژه‏ای برخوردار است و سازگاری خوبی با مناطق کم آب دارد. گلرنگ به عنوان گیاه زراعی مدل با تنوع در اسیدهای چرب شناخته شده است. این گیاه با تحمل نسبتا بالایی که به شوری و خشکی از خود نشان می دهد و همچنین به علت دارا بودن روغنی مطلوب با بیش از 90 درصد اسیدهای چرب غیراشباع، همواره به عنوان یک گیاه دانه روغنی مطلوب و با ارزش مطرح بوده است. از این رو گلرنگ می تواند نقش مهمی در گسترش سطح زیر کشت گیاهان روغنی در کشور داشته باشد. ایران با آب و هوای متنوع، یکی از غنی ترین مناطق جهان از لحاظ ذخایر ژنتیکی گلرنگ به شمار می رود. با این حال کشت گلرنگ در کشور رواج چندانی نداشته و دلایل عمده آن به احتمال زیاد، عدم ترویج و عملکرد پایین دانه ی ارقام آن است. در این پژوهش، به منظور بهینه سازی انتقال ژن به گیاه گلرنگ، برای اولین بار از روش غوطه ور سازی گل در سوسپانسیون اگروباکتریوم حامل ژن گلوفوزینات استفاده شده است. در حقیقت دسترسی به ارقام مهندسی شده می تواند نقش مهمی در توسعه کشت این گیاه داشته باشد.

در این مطالعه 9 لاین بومی و غیر بومی گلرنگ که بر اساس صفات مختلف زراعی و فنوتیپی انتخاب شده بودند به صورت مجزا با استفاده از ناقل بیان کننده ژن گلوفوزینات، با به کار گیری روش غوطه ور سازی گل در سوسپانسیون اگروباکتریوم با غلظت  (OD600 nm)1 در حضور دو مقدار متفاوت از سیلوت-77  مایه زنی شدند.

بررسی های ژنومیک و توالی یابی سنگر برای نسل T1 با استفاده از آغازگرهای ژن مقاومت به گلوفوزینات نشان دهنده موفقیت انتقال ژن گلوفوزینات در گیاه گلرنگ از طریق غوطه ور سازی گل بود.

از میان 9 ژنوتیپ مورد مطالعه و 17 گیاه ترنسفورم شده با استفاده از روش غوطه ور سازی در مطالعه‏ حاضر، 3 گیاه ترنسفورم شده با تایید توالی‏یابی به دست آمد که 1 گیاهچه متعلق به ژنوتیپ محلی یزد، 1 گیاهچه متعلق به ژنوتیپ محلی کرمان و 1 گیاهچه متعلق به ژنوتیپ پاییزه12 بود. هر سه گیاه با غلظت 40 میکرولیتر از سیلوت-77 تلقیح شده بودند.