اثربخشی قصه درمانی بر قلدری و زورگویی در کودکان بی سرپرست و بدسرپرست

معضل کودکان بی سرپرست و بدسرپرست واقعیت بسیاری از جوامع و کشورهاست که ریشه های آن به نهاد خانواده و جامعه باز می گردد. به نظر می رسد شیوع مشکلات رفتاری در بین کودکان بی سرپرست و بدسرپرست، نسبت به دیگر کودکان بیشتراست. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی قصه درمانی برقلدری و زورگویی در کودکان بی سرپرست و بدسرپرست بود. 

این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری شامل کلیه کودکان بی سرپرست و بدسرپرست مراکز نگهداری کودکان بهزیستی در مقطع چهارم وپنجم ابتدایی درسال تحصیلی 1396-1397 در شهر شیراز بود. از این تعداد سی نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایشی و کنترل (پانزده نفر هر گروه) گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه قلدری ایلینویز و زورگویی الویوس بود. گروه آزمایشی طی هشت جلسه شصت دقیقه ای در جلسات قصه درمانی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل در این مدت آموزشی دریافت نکرد. در انتها مجددا پرسشنامه ها روی هر دو گروه اجرا شد. 

نتایج نشان داد که میانگین نمرات قلدری در هر سه مولفه قلدری، قربانی و نزاع  ومیانگین نمرات زورگویی در هر سه مولفه کلامی، اجتماعی و جسمی در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری کاهش یافته است. به عبارت دیگر قصه درمانی باعث کاهش قلدری و زورگویی کودکان بی سرپرست و بدسرپرست شده است. 

بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که قصه درمانی برقلدری کودکان بی سرپرست و بدسرپرست تاثیر دارد و باعث کاهش این رفتارها در این کودکان می شود.