مدیریت تفسیری: آنچه مدیران عالی می توانند از طراحی بیاموزند

در قرن بیستم تحولات چشمگیری در عرصه نظریه پردازی پدید آمد از جمله این تحولات، پیدایش مکاتب فکری گوناگونی در قلمرو مدیریت است.یکی از شاخصهای عمده در این زمینه، رویکردهای آغازین و پایانی قرن مذکور است. مطابق رویکردهای آغازین که تاثیر آن را در سایر نظریه های بعدی نیز به صورت کم و بیش پایداری می توان دید، موضوعهای مدیریتی در قالبهای علمی و روش های فنی آن که عموما تحلیلی هستند بررسی می شوند. بدین معنی که مفاهیمی همچون فرایند تولید، نوع کالا، شکل سازمان و . . . با الگوی مهندسی و تحلیلی به اجزا تفکیک و پس از بررسی با یکدیگر ترکیب می شوند، تا نتیجه خاصی به دست آید. این روش پس از گذر از طوفان تحولات فناورانه ارتباطی، و اطلاعاتی و تشکیل قلمروهای مجازی در ذهنیت مشتریان، کارکنان، مدیران و . . . آنچنان تحولی در رویکردهای نظری به مدیریت پدید آورد که در پایان قرن از آن با عبارات تفسیری یا تاویلی یاد می کنند. مطابق این رویکرد، موضوعهای مدیریتی به شکل لحظه ای، پویا و تعاملی عمل می کنند و گفتمان، به آنها هویت می بخشد. این ویژگی گاه با واژه عدم قطعیت نیز بیان و بررسی شده است.در مقاله حاضر با ذکر موارد مشخصی از بازار پوشاک و تلفنهای همراه سعی شده است. این دو رویکرد، سنتی و تفسیری معرفی شوند و تاثیر آنها بر مقولات سازمان و مدیریت ارزیابی گردد تا مدیران بتوانند با آگاهی و به شیوه ای سنجیده از مزایای این رویکردها استفاده و از خطرهای آنها اجتناب کنند.