کرونا و بازتولید اقتدارگرایی در دولتهای دمکراتیک

با شیوع پاندمی کرونا، از جمله مسایلی که در حوزه سیاست بحث‌برانگیز شده است، تاثیر این بیماری بر ویژگی‌های دموکراتیک کشورهاست. ازآنجایی‌که برخی دولت‌ها بحران را عاملی برای انسجام داخلی و تحکیم قدرت خودارزیابی می‌کنند این احتمال مطرح است که شیوع کرونا بتواند نوع حکمرانی در جهان را به‌سوی پوپولیسم و اقتدارگرایی سوق دهد. در چرخش به اقتدارگرایی، نظارت دولت بر شهروندان با استفاده از فناوری‌های نوین تشدید می‌شود، مکانیسم‌های پاسخگویی، نظارت و تقسیم قدرت دچار اختلال شده و حقوق اساسی شهروندان همچون آزادی بیان و جریان شفاف اطلاع رسانی با تهدید مواجه می شوند و موضوع سانسور رسانه‌ها قوت می‌گیرد. شرایطی که درصورت امکان استقرار به توده ای شدن جوامع می‌انجامد. نوشتار حاضردر تبیین این جدال، با نظر به مکانیسم‌های خودسامان بخش خرد سیاسی مدرن در قالب لیبرالیسم، امتناعی بودن چرخش به اقتدارگرایی از نوع چینی و در مقابل درونی کردن و ترویج نوعی خودکنترلی و بسط نوعی اقتدارگرایی مدرن را مورد نشان می‌دهد و تاکید دارد که در جهان مدرن امروز تنها نظام مردم‌سالاری دینی می‌تواند بدون گرفتار آمدن در دوگانه اقتدارگرایی/ حفظ آزادی‌های فردی، می‌تواند تناسب گفتمانی خود را حفظ کند و این بیماری را کنترل نماید.