واکنش تعدادی از لاین های پیشرفته سویا نسبت به بیماری پوسیدگی ذغالی

به منظور دستیابی به ارقام متحمل به بیماری پوسیدگی ذغالی، در سال های 1380 و 1381 در قطعه زمینی الوده به عامل بیماری واقع در شهرستان جویبار استان مازندران، 121 لاین خالص سویا مورد بررسی قرار گرفتند. با نمونه برداری از خاک، اندام های الوده کننده قارچ عامل بیماری به عنوان مایه اولیه تلقیح 35 عدد سختینه زنده در هرگرم خاک تعیین و آزمایش در قالب طرح لاتیس مربع ساده با دو تکرار انجام شد. در هر کرت به طول پنج متر، سه خط از هر لاین با فاصله نیم متر از یکدیگر کاشته شد و فاصله بین بوته ها در هر خط ده سانتی متر در نظرگرفته شد. وجود سختینه ها در روی ریشه و طوقه به عنوان ملاک تشخیص بوته های آلوده از سالم قرار گرفت . نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب داده های حاصل از شمارش تعداد بوته های آلوده در تیمارهای مختلف ، اختلاف معنی داری از نظر میزان آلودگی به پوسیدگی ذغالی را بین لاین ها نشان داد. بعضی از لاین ها حساسیت زیاد (با 100% آلودگی) و برخی دیگر تحمل خوبی نسبت به این بیماری از خود نشان دادند. به طور کلی گروه های دیررس به بیماری فوق، متحمل تر بودند. در مقایسه میانگین ها (آزمون کلاستر) لاین های خالص J. K-695 , B. P-692 و K. S- 69035 با کمترین میزان آلودگی به پوسیدگی ذغالی در گروه متحمل قرار گرفتند. با تلفیق نتایج حاصل از این بررسی و اطلاعات زراعی موجود در مورد خصوصیات کمی و کیفی ، دو لاین B. P-692 و J. K-695 به عنوان ارقام مناسب جهت کاشت در این استان انتخاب و با نام های ساری و تلار معرفی شدند.