اصول طراحی اقامتگاه های روزانه سالمندان با رویکرد زنده واری

امروزه نقش و جایگاه سالمندان با توجه به هرم جمعیتی کشور از اهمیت قابل‌توجهی برخورداراست ،و به طبع آن پیش‌بینی و مناسب‌سازی فضاهای معماری و شهرسازی از اولویت‌های اساسی برنامه‌ریزی شهری و معماری است. سالمندان با توجه به شرایط بیولوژیکی و روحی در فضای زندگی‌شان نیازمند به امکانات و تجهیزات متعددی هستند .بنابراین فضاهای معماری و شهرسازی نقش اساسی در زندگی فردی و اجتماعی سالمندان ایفا می‌کنند.این فضاها باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که پاسخگو به بیشتر نیازهای سالمندی باشند، ازاین‌رو استفاده از رویکردها و چارچوب‌های نوین در فضاهای سالمندی می‌تواند در بالا رفتن کیفیت زندگی سالمندان مفید و موثر واقع باشند.در این پژوهش تلاش شده است با استفاده از چارچوب زنده واری ،اصولی تدوین شود که به بیشتر نیازهای سالمندان پاسخ داده شود تا موجبات بالا رفتن کیفیت زندگی سالمندان به‌ویژه تعاملات اجتماعی آن‌ها فراهم شود. روش تحقیق این پژوهش توصیفی –تحلیلی است و برای جمع‌آوری اطلاعات از دو شیوه‌ی میدانی و کتابخانه‌ای استفاده‌شده است که بخش عمده‌ای از مطالعات از طریق مصاحبه با سالمندان و مشاهده و ویژگی‌ها و همچنین برسی علایق و انتظارات آن‌ها از اقامتگاه‌های سالمندی به‌دست‌آمده است ، یافته‌های این پژوهش حاکی از تفش پررنگ ضرورت تعاملات اجتماعی و لایه اجتماعی در زندگی سالمندان است و بر همین اساس در پایان و پیشنهاد‌هایی برای طراحی فضاهای زنده وار در کاربری‌های سالمندی بیان می‌گردد.