اثر ویتامین ث موضعی بر بهبود زخم سوختگی

استفاده از مکمل ها و ویتامین های موضعی جهت تسریع بهبود در زخم های سوختگی مکررا اتفاق افتاده است. این پژوهش با به کارگیری ویتامین ث موضعی بر زخم های سوختگی تاثیر این محلول را بررسی کرده است.

این پژوهش با مشارکت سی بیمار دچار سوختگی درجه دو در یک اندام وسیع یا دو اندام با سوختگی مشابه انجام شد. زخم های بیماران به طور تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در ناحیه آزمایش محلول ویتامین ث علاوه بر پماد سیلورسولفادیازین استعمال شد و در ناحیه کنترل به طور روتین تنها پماد سیلورسولفادیازین استفاده شد. زخم ها در روزهای اول، سوم، هفتم و چهاردهم توسط چک لیست بیتز جنسن بررسی و به آنها امتیاز داده شد. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون آماری تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر تحلیل شد.

این پژوهش با کسب اجازه از کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام شد (Code: IR.MEDSAB.REC.1394.60).

از تعداد سی بیمار بستری در بخش، هشت نفر مرد و دوازده نفر خانم بودند. میانگین سنی آنها 11/90±43/03 و شاخص توده بدنی بیماران 4/08±27/ 82 بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس اندازه های تکراری نشان داد. میانگین نمره نهایی زخم بین دو نوع درمان از نظر آماری معنادار است (0/047= P). به عبارتی میزان بهبود زخم در دو گروه تفاوت معنا داری دارد و ویتامین C موضعی تاثیر معنا داری بر بهبود زخم داشته است. میانگین نمره نهایی زخم در دو گروه آزمایش و کنترل، در روزهای یکم و سوم تقریبا برابر بوده و در این زمان وضعیت زخم در دو گروه تفاوتی نداشته است، اما از روز سوم بهبود زخم در گروه آزمایش افزایش یافته و در روز چهاردهم به حداکثر رسیده است که نشان می دهد سرعت بهبود در گروه دریافت کننده ویتانین ث افزایش یافته است.

سرعت بهبودی زخم در گروه دریافت کننده ویتانین ث افزایش یافته است.