ارتباط شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن با سکته حاد قلبی

چاقی با بسیاری از بیماری های متابولیک و قلبی- عروقی از قبیل دیابت، دیس لیپیدمی، هیپرتانسیون و آتروسکلروز ارتباط مستقیم و یا غیر مستقیم دارد، ولی نقش انتشار موضعی چربی (چاقی شکمی) در بروز بیماری های قلبی - عروقی هنوز به صورت قطعی مشخص نیست. لذا این مطالعه برای تعیین ارتباط چاقی (شکمی) با سکته قلبی انجام شد.
در این مطالعه مورد- شاهدی شاخص توده بدنی (BMI) و نسبت دور کمر به باسن (WHR) در 420 نفر (140 مبتلا به سکته قلبی و 280 فرد سالم) محاسبه شد. میانگین BMI، WHR در زیرگروه های سنی، جنسی و عوامل خطر ساز قلبی تعیین شد. نسبت شانس (OR) بروز سکته قلبی با 95% فاصله اطمینان (C.I) در افراد چاق (BMI?27) و با چاقی شکمی (WHR?0.85) نسبت به افراد طبیعی در هر یک از زیر گروه ها محاسبه شد.
میانگین شاخص توده بدنی مبتلایان به سکته قلبی (27.9±4.9 kg/m2) بیشتر از افراد سالم (25.8±4.9 kg/m2) بود (P?0.05). افراد چاق شانس ابتلا به سکته قلبی بالاتری داشتند CI=3-3.3)؛ (OR=3.2. این شانس با چاقی شکمی بیشتر می شد CI=3.2-3.6)؛ (OR=3.4. شانس سکته قلبی در زمینه چاقی در افراد جوان تر CI=2.8-6.8)؛ (OR=4.3 بیشتر از افراد مسن تر CI=1.7-2.4)؛ (OR=2.1 بود. چاقی شکمی، شانس ابتلا به سکته قلبی را در زنان CI=3.1-4.4)؛ (OR=3.6 بیشتر از مردان CI=1.7-2.5)؛ (OR=2.2 افزایش می داد. اثر همراهی هر یک از عوامل خطر ساز قلبی با چاقی در افزایش شانس سکته قلبی از این قرار بود: پر فشاری خون CI=9.8-22.1)؛ (OR=18.4، دیابت CI=4.2-14.1)؛ (OR=9، چربی خون بالا CI=2.1-8.4)؛ (OR=6، سابقه خانوادگی مثبت CI=2.1-3.4)؛ (OR=2.6 و مصرف سیگار CI=0.9-1.7)؛ (OR=1.2.
شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن با ابتلا به سکته قلبی ارتباط مستقیم دارد. چاقی شکمی در مقایسه با چاقی کلی ارتباط بیشتری با ابتلا به سکته قلبی به ویژه در زنان و سنین پایین تر دارد. همچنین سایر عوامل خطر ساز قلبی به جز مصرف سیگار رابطه چاقی با سکته قلبی را تشدید می کنند.