بررسی اثر 12 هفته تمرین تناوبی و تداومی بر مقادیر سرمی اینترلوکین-17 و اینترلوکین-10 در زنان یائسه مبتلا به سرطان پستان: یک مطالعه کار آزمایی بالینی

سرطان پستان از جمله بیماری های التهابی است که بی تحرکی از عوامل بروز آن محسوب می شود و به ‏نظر می رسد فعالیت های ورزشی از طریق برقراری هموستاز و تعدیل التهاب می تواند نقش مهمی در بهبود آن ایفا کند. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر مقادیر سرمی اینترلوکین-17و اینترلوکین-10 در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود.

در این پژوهش نیمه‏ تجربی تعداد 45 زن یایسه بعد از خاتمه درمان‏ های سرطان پستان (سن: 91/3± 25/57) به شکل تصادفی در سه گروه 15 نفره تمرین تناوبی با شدت زیاد (HIIT)، تمرین تداومی با شدت متوسط (MOD) و کنترل قرار گرفتند. تمرینات HIIT و MOD به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته با استفاده از دوچرخه کارسنج انجام شد. شاخص های ترکیب بدنی و بیوشیمیایی 48 ساعت قبل و پس از انجام مداخلات مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری کمتر از 05/0 تجزیه و تحلیل شد. 

نتایج نشان داد 12 هفته تمرین در گروه HIIT و MOD باعث کاهش معنادار مقادیر اینترلوکین-17 (به ‏ترتیب 001/0p<، 004/0p=) و افزایش معنادار مقادیر اینترلوکین-10 (به ‏ترتیب 005/0p=، 027/0p=) شد. این در حالی بود که تنها در مقادیر اینترلوکین-17 اختلاف معناداری (004/0p=) بین گروه تمرین تناوبی و کنترل مشاهده شد. علاوه بر این اختلاف معناداری بین دو گروه تمرینی در مقادیر اینترلوکین-17 و اینترلوکین-10 مشاهده نشد (05/0P>).

به‏ نظر می رسد انجام تمرینات تناوبی با شدت زیاد و تمرینات تداومی با شدت متوسط می تواند از طریق تعدیل عوامل التهابی و ضدالتهابی به عنوان یک عامل موثر در کنار سایر روش های درمانی در بهبود بیماری سرطان پستان مورد توجه قرار گیرد.