ژئوشیمی و پتروژنز گدازه بالشی و دایک های هاصفحه ای مجموعه افیولیتی کامیاران (شمال غرب ایران)

افیولیت کامیاران، با سن کرتاسه ی فوقانی، بخشی از افیولیت های مزوزوییک ایران است که در جنوب غرب رانندگی اصلی زاگرس رخنمون پیدا کرده است. این افیولیت از شمال شرق توسط سنگ های دگرگونی زون سنندج-سیرجان و از سمت جنوب غرب توسط سنگ آهک های بیستون، رادیولاریت های کرمانشاه و کمربند چین خورده-رانندگی زاگرس احاطه شده است. افیولیت کامیاران از توالی های گوشته ای و پوسته ای تشکیل یافته اند. سکانس پوسته ای از گدازه های بالشی به همراه دایک های صفحه ای و گدازه های جریانی تشکیل شده است. آنومالی مثبت عناصرLILE  به همراه تهی شدگی از HFSE  خصوصیات سری تولنیتی بازالت های جزایر قوسی را نشان می دهند. دایک های ورقه ای از نظر ویژگی های ژیوشیمیایی از دو روند متفاوت پیروی می کنند. دایک های ورقه ای نوع اول و گدازه های بالشی و جریانی از نظر روند کلی عناصر نادر خاکی الگوهای مشابه با روندهای این عناصر در مورب غنی شده را نشان می دهند. افزون بر این، آنومالی مثبت عناصر نادر خاکی سبک و لیتوفیل بزرگ یون به همراه تهی شدگی از عناصر با شدت میدان بالا نشان دهنده گرایش کالک آلکالن و محیط تشکیل مرتبط با فرورانش این سنگ ها است. این در حالی است که دایک های داسیتی با الگوی عناصر نادر خاکی مسطح و غنی شدگی در عناصر لیتوفیل بزرگ یون و تهی شدگی در عناصر با شدت میدان بالا در گروه سنگ های تولییتی جزایر قوسی قرار می گیرند. تشابه نسبت های عنصری در تمام نمونه های مورد مطالعه دلیلی بر هم منشا بودن ماگمای سازنده ی سنگ های مورد مطالعه است. براساس بررسی های ژیوشیمیایی، محیط تشکیل سنگ های سازنده ی افیولیت کامیاران مرتبط با فرورانش درون اقیانوسی است.