مبانی قرائی در تفسیر التبیان شیخ طوسی

بحث مبانی قرایی تفسیر از مسایل مهم دانش قرایات و دانش تفسیر است که از دیرباز موردتوجه علماء و دانشمندان هر دو علم قرارگرفته است. مفسران قرآن کریم قبل از ورود به تفسیر ناگزیر باید در این زمینه نیز به یک یا چند مبنا برسند و تفسیر را بر اساس آن بنیان نمایند. روش تحقیق در مقاله حاضر توصیفی تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای است. هرچند شیخ طوسی قرایت را به قرایات رایج روا می داند؛ اصل گوناگون قرایت را در قرآن از اصحاب نبی مکرمJ، قراء سبعه و دیگر قاریان قبول می کند. بر اساس بررسی در تفسیر التبیان شیخ طوسی بر پایه چهار ملاک، قرایت معتبر را از نامعتبر می داند. شیخ طوسی تنها آن قرایتی را می پذیرد که با قواعد و اصول قطعی و مسلم لغت، نحو عربی و صرف سازگار باشد و قرایتی که با این قواعد سازگار نباشد؛ مردود است و قرایت شاذ را نمی پذیرد و اگر قرایت مخصوص که بر اساس احادیث معتبر مورد نهی معصومینD قرارگرفته باشد، آن هم بدون شک نامعتبر و ناروا خواهد بود. قرایت مخالف خط مصحف مرسوم نامعتبر است و تلاوت قرآن کریم به چنین گونه قرایت هایی صحیح نیست.