منطق حاکم بر توجیه صیانت از قانون اساسی

صیانت از قانون اساسی برجسته ترین دستاورد حقوق اساسی در قرن بیستم است. از بدو تاسیس این نهاد بحث های بسیاری بر سر ضرورت نظری نظارت قضایی بر عدم تعارض قوانین اساسی در گرفت. بی گمان توجیه این نهاد تاثیری به سزا در کارایی و مقبولیت کارکردهای آن دارد و به همین دلیل این مقوله اهمیتی به سزا می یابد. از سوی دیگر رابطه نهاد صیانت از قانون اساسی با دموکراسی و نقش این نهاد در تقویت حکومت قانون نیز قابل بررسی است. به بیان دیگر، در قالب توجیه صیانت از قانون اساسی مبنای نظری تمامی کارکردهای آن را می توان دریافت. این توجی هات را می توان به دو دسته کلی تقسیم نمود: نخست توجی هاتی که صیانت از قانون اساسی را برای حفظ برتری قانون اساسی لازم می دانند. دسته دیگر استدلال هایی هستند که صیانت از قانون اساسی را برای دموکراسی ضروری قلمداد می کنند. در این جستار نویسنده تمامی این توجی هات و ماهیت آنها را مورد تحلیل قرار داده و به طور کلی لزوم وجود این توجی هات را به چالش طلبیده است.