آسیب شناسی اخلاقی برنامه ریزی مسیر شغلی با رویکرد عملکرد بالا و ارائه ی الگوی مناسب

هر سازمانی برای پیشرفت نیازمند برنامه ریزی است و برنامه ریزی مسیر شغلی در این زمینه از اهمیت بالایی برخوردار است. از این رو، هدف پژوهش حاضر آسیب شناسی اخلاقی برنامه ریزی مسیر شغلی با رویکرد عملکرد بالا و ارایه ی الگوی مناسب در منطقه ده عملیات انتقال گاز ایران بوده است.

پژوهش حاضر کاربردی و با رویکردی آمیخته (کیفی و کمی) انجام گرفت. در بخش کیفی از تیوری داده بنیاد استفاده شد. جامعه شامل خبرگان (مدیران و کارشناسان) حوزه برنامه ریزی شغلی در منطقه ده عملیات انتقال گاز ایران بود که از میان آنها 15 نفر به شیوه گلوله برفی و تارسیدن به اشباع به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختاریافته بود و داده ها با روش های کدگذاری و نرم افزار Maxqda ارزیابی شدند. در بخش کمی روش توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارشناسان منطقه ده عملیات انتقال گاز ایران بود که از میان آنها با روش تصادفی 350 نفر به عنوان نمونه  انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته بخش کیفی بود و داده ها با تکنیک معادلات ساختاری و نرم افزار LISREL مورد تحلیل قرار گرفتند.

در بخش کیفی 132 شاخص در 37 مقوله شناسایی و مدل تحقیق تدوین شد. نتایج بخش کمی نشان داد  بار عاملی عوامل علی بر مقوله اصلی  74/0 و آماره تی آن 75/9 به دست آمده است، بار عاملی عوامل زمینه ای بر راهبردها 56/0 و آمار تی آن  10/2 است. بار عاملی عوامل مداخله گر بر راهبردها 59/0و آماره تی آن 06/2،  بار عاملی مقوله اصلی بر راهبردها 52/0 و آماره تی آن 07/6 محاسبه شده است. در نهایت بار عاملی راهبردها بر پیامدها 87/0 و آماره تی ان 06/9  به دست آمده است.  بنابراین می توان گفت مدل تحقیق  مورد تایید قرار گرفت.

چنانچه برنامه ریزی مسیر شغلی با عدم مدیریت اخلاقی صحیح مسیری اشتباه را بپیماید، نارضایتی و دلسردی کارکنان و مدیران لایق، عدم شایسته سالاری، کاهش انعطاف پذیری سازمانی و...  و در نهایت کاهش راندمان سازمان  قابل پیش بینی ترین نتیجه خواهد بود.