پیش بینی انتشار گاز زغال بر اساس عدم قطعیت گازخیزی در معادن زغال سنگ

پیش بینی انتشار گاز زغال قبل از استخراج بسیار دشوار است زیرا به فاکتورهایی از جمله زمین شناسی، جغرافیایی و بهره برداری (عملیاتی) بستگی دارد. گازخیزی، یکی از مهم ترین پارامترهای ارزیابی انتشار گاز در لایه زغال سنگ در طول استخراج و پس از آن است. مهمترین هدف از بررسی مطالعات گازخیزی، تعیین حجم گازی ست که در اعماق مختلف، به هنگام استخراج زغال از آن متصاعد می شود زیرا محاسبات مربوط به حجم هوای لازم برای تهویه معادن زغال، به طور عمده براین اساس انجام می گیرد. مقادیر زیاد گاز آزاد شده در طول استخراج معدن موجب نگرانی در مورد جریان هوای کافی برای تهویه و ایمنی کارگران می شود. از این رو، عملکرد سیستم تهویه برای یک معدن زیرزمینی بسیار مهم است. دراین مقاله، ابتدا عدم قطعیت گازخیزی در یک لایه زغال سنگ بررسی می شود که از داده‎های مرکزی 64 گمانه اکتشافی استفاده شده است. بعد از شناسایی لایه های مهم زغال سنگ از نظر انتشار گاز، مدلسازی واریوگرام برای گازخیزی انجام شد تا توزیع تعریف شود. شبیه سازی های متوالی برای ارزیابی تصادفی گازخیزی انجام شدند. سپس روشی برای پیش بینی انتشارگاز بر اساس روش شبیه سازی تصادفی، مونت کارلو ارایه شده است. تجزیه و تحلیل عوامل موثر بر انتشار گاز نشان داد که شش عامل تاثیر عمده ای بر روی آن دارند. به این منظور شش عامل برای پیش بینی انتشار گاز انتخاب شده که شامل گازخیزی لایه اصلی، ضخامت لایه اصلی، آهنگ پیشروی، آهنگ تولید، گازخیزی لایه های مجاور، ضخامت لایه های مجاور است. نتایج نشان می دهد که مدل ارایه شده، برای استفاده در یک معدن زیرزمینی زغال برای تعیین مقدار گاز منتشر شده و تهویه مناسب دقت کافی دارد. همچنین مقدار پیش بینی شده اساسا با مقدار واقعی سازگار و روش پیش بینی انتشار گاز بر اساس تیوری عدم قطعیت قابل اعتماد است و همچنین روشی مناسب برای پیش بینی و ارزیابی انتشار گاز زغال سنگ در آینده می باشد.