مقایسه عملکرد حوضچه های آرامش با تجهیزات صلب ‏ و تجهیزات توری سنگی ‏

یکی از روش های متداول برای استهلاک انرژی جنبشی جریان در پاییندست سازه های آبی در حوضچه های آرامش، پرش هیدرولیکی میباشد‎ .‎زبری کف ‏حوضچه عامل مهمی در کنترل، کاهش طول و عمق ثانویه و نیز افزایش افت انرژی توسط پرش هیدرولیکی می باشد. جهت کاهش ابعاد حوضچه آرامش اقداماتی ‏مانند ساخت بلوک های میانی، پله های مثبت و منفی و آستانه انتهایی به منظور اتلاف بیشتر انرژی جنبشی جریان در محدوده پرش هیدرولیکی و کاهش ‏مشخصه های آن مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق تلاش گردیده است که پرش هیدرولیکی در حوضچه آرامش به همراه بلوک های میانی و آستانه انتهایی ‏طبق استاندارد ابعاد حوضچه آرامش‎ USBR III ‎به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گیرد. با این تفاوت که در این پژوهش بلوک های میانی و آستانه انتهایی ‏و نیز کف بستر، علاوه بر حالت صلب، در حالت توری سنگی با درصد تخلخل های مختلف نیز ساخته شده و مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند نتایج نشان می دهد ‏که افزایش میزان تخلخل بلوک های میانی و آستانه انتهایی و همچنین کف بستر با عث کاهش طول پرش هیدرولیکی و عمق ثانویه می گردد. همچنین مشاهده ‏می شود که اتلاف انرژی نسبی پرش هیدرولیکی در هر نوع کف بستر اعم از متخلخل و صلب، با افزایش درصد تخلخل بلوک و آستانه روند افزایشی را طی می کند. ‏طول پرش هیدرولیکی و عمق ثانویه بر روی بستر با مانع نسبت به بستر بدون مانع بسیار کاهش می یابد و درنهایت مشاهده شد که اتلاف انرژی نسبی بر روی بستر ‏با مانع نسبت به بستر بدون مانع افزایش می یابد.‏