مقایسه طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین و الکترومایوگرافی در کودکان سالم و فلج مغزی طی راه رفتن

هدف از پژوهش حاضر مقایسه طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین و الکترومایوگرافی در کودکان سالم و فلج مغزی طی راه رفتن بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. نمونه آماری شامل  12 پسر دارای فلج مغزی و 12 پسر سالم با دامنه سنی 6-10 سال بود. از صفحه نیرو (Kistler) برای ثبت نیروهای عکس العمل زمین طی راه رفتن استفاده شد. همچنین از یک سیستم الکترومایوگرافی بدون سیم با 8 جفت الکترود سطحی دو قطبی برای ثبت فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی طی راه رفتن استفاده شد.

نتایج نشان داد که میزان فرکانس با توان 99/5 درصد و تعداد هارمونی های ضروری در راستای قدامی- خلفی در گروه فلج مغزی در مقایسه با گروه سالم به ترتیب 41/58 و 32/83 درصد بیشتر بود. میزان فرکانس با توان 99/5 درصد در راستای عمودی در گروه فلج مغزی در مقایسه با گروه سالم حدود 40/94 درصد بیشتر بود. همچنین میزان فرکانس با توان 99/5 درصد در مولفه گشتاور آزاد در گروه فلج مغزی در مقایسه با گروه سالم حدود 27/57 درصد بیشتر بود. میانه فرکانس عضله درشت نیی قدامی، دوقلو داخلی، دوسر رانی و سرینی میانی در گروه فلج مغزی در مقایسه با گروه سالم به ترتیب 31/67، 19/63، 21/96 و 26/70 درصد کمتر بود.

نتایج نشان داد میانه فرکانس عضلات اندام تحتانی در کودکان فلج مغزی کمتر از کودکان سالم بود. می توان بیان کرد محتوای طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین و الکترومایوگرافی ارزش کلینیکی دارد. لذا استفاده از مداخلات درمانی در جهت بهبود شاخص های طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین و الکترومایوگرافی در کودکان فلج مغزی پیشنهاد می گردد.