تاملی در شاخص های فقه قرآنی دکتر صادقی تهرانی

درمورد رجوع به قرآن کریم به عنوان یکی از منابع احکام، رویکردهای متفاوتی هست. در مقابل دو رویکرد عملی « عدم رجوع به قرآن» و «رجوع حداقلی به آن» که به ترتیب مورد توجه اخباری ها و اصولی ها قرار گرفته است، «رجوع حداکثری به قرآن» در میان برخی علمای معاصر ازجمله دکتر صادقی تهرانی دیده می شود. ایشان فقه استنباطی خود را فقه قرآنی می داند که شاخص های آن در مقاله حاضر بررسی شده است. این شاخص ها عبارت اند از: استفاده از ادبیات قرآنی، اولویت استناد به قرآن، بی اعتباری روایت مخالف با قرآن، بی اعتباری اجماع و شهرت مخالف با قرآن و بی اعتباری ادله عقلی مخالف با قرآن که هریک با تطبیقات فقهی بررسی شده اند و از این موارد، شاخص اول و دوم قابل پذیرش اند. خصوصیت سوم و چهارم را به صورت موجبه جزییه می توان پذیرفت و ویژگی پنجم نیز مورد قبول نیست.