اثر سطوح مختلف شوری، نیتروژن و رقابت علف هرزTorilis arvensis بر ویژگی های رشدی و عملکرد برگ گشنیز (Coriandrum sativum)

به منظور بررسی اثر شوری و نیتروژن بر رقابت میان گشنیز و علف هرز Torilis arvensis، آزمایشی فاکتوریل با سه فاکتور رقابت (عدم حضور و حضور Torilis arvensis)، کود نیتروژن (صفر، 30، 60 و 90 کیلوگرم در هکتار) تنش شوری (صفر، 50، 75 و 100 میلی مول کلرید سدیم) در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی در سال 1396 انجام شد. نیتروژن و تنش شوری تاثیر معنی داری بر خصوصیات رشدی گشنیز داشتند. با افزایش سطح شوری، ارتفاع بوته، تعداد برگ، وزن تر و خشک گیاه و برگ، عملکرد و سطح برگ کاهش یافت، اما نیتروژن تاثیر مثبتی بر خواص مورفولوژیکی مورد مطالعه داشت. اثر متقابل بین شوری و نیتروژن نشان داد که در هر چهار سطح نیتروژن با افزایش غلظت شوری ویژگی های رشد گشنیز کاهش یافته است. به طوری که بیشترین میزان ارتفاع گیاه (73/36 سانتی متر)، وزن تر (56/21 گرم) و خشک (28/2 گرم) گیاه و وزن خشک (71/1 گرم) برگ در تیمار صفر میلی مول کلرید سدیم همراه با سطوح 60 و 90 کیلوگرم در هکتار نیتروژن مشاهده شد. بیشترین تعداد برگ (99/13) در تیمار صفر شوری همراه با 60 کیلوگرم در هکتار نیتروژن بود. حضور علف هرز منجر به کاهش تعداد برگ گشنیز شد. نیتروژن و شوری بر خصوصیات رشد گشنیز تاثیرگذار بودند که می تواند بر رقابت بین گشنیز و Torilis arvensis موثر باشد. طبق نتایج به دست آمده 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار می تواند اثرات منفی تنش شوری بر رشد گیاه گشنیز را کاهش دهد و در نهایت سبب بهبود ویژگی های مرفولوژیکی گشنیز شود.