رابطه مولفه های سازگاری اجتماعی با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان (پیراپسشکی- پرستاری مامایی) دانشگاه علوم پسشکی هرمزگان در سال تحصیلی 7931-7931

سازگاری اجتماعی، به معنای میزان سازگاری فرد با محیط اجتماعی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین پیشرفت تحصیلی و مولفه های سازگاری در  دانشجویان دانشکده های پرستاری و مامایی، پیراپزشکی انجام شده است.

این مطالعه، یک مطالعه توصیفی همبستگی است، که بر  185 نفر از دانشجویان که در سال تحصیلی 96 حداقل 4 ترم تحصیلی را پشت سر گذاشته بودند انجام شده است. داوطلبین دارای شرایط ورود به مطالعه به صورت فراخوان به مطالعه دعوت شدند. ابزار سنجش در این مطالعه پرسشنامه سازگاری بل بود. اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات مرتبط با عملکرد تحصیلی از طریق سیستم سما و پرونده دانشجویان دریافت شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین نمره سازگاری کلی دانشجویان 59/20±1/53 می باشد و بین سازگاری کل و پیشرفت تحصیلی دانشجویان اختلاف معنی دار وجود ندارد ولیکن بررسی مولفه های سازگاری نشان داد که در مولفه های سازگاری در خانه، سازگاری بهداشتی، سازگاری اجتماعی، سازگاری عاطفی وضعیت دخترها به صورت معنی داری بهترازپسر ها است.(05/0>= p) همچنین نمرات مولفه های سازگاری در خانه (044/0 = p)، بهداشتی (025/0= p)، اجتماعی (005/0 =p) و عاطفی (001/0 =p) در رشته های مختلف تحصیلی به صورت معنی داری متفاوت بود.

بر خلاف پیش فرض تحقیق،  بین سازگاری کلی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان اختلاف معنی داری وجود نداشت اما سازگاری اجتماعی دچار نقصان می باشند. لازم است تا مسیولین در امر آموزش با برنامه ریزی های مناسبی در راستای اصلاح مهارت های سازگاری گام بردارند.