ارائه یک رویکرد در تعیین عوامل موثر در مدیریت بحران با تاکید بر رواناب ها

کمبود و محدودیت تامین منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک، شناسایی منابع جایگزین و بهره برداری مجدد از آن با رعایت ملاحظات زیست محیطی را ضروری ساخته است. ایده استفاده از رواناب ها یک فلسفه و رویکرد مدیریتی تطبیقی به منظور متعادل کردن اقدامات برای ارایه پایدار خدمات آب و مدیریت خطرات مربوط به شرایط بحرانی است. تحقیق حاضر به منظور طراحی مدل مناسب مدیریت منابع آبی با رویکرد مدیریت بحران انجام پذیرفته است. در این مطالعه برای تعیین شاخص ها و ابعاد مدل مدیریت منابع آبی با رویکرد مدیریت بحران از روش دلفی بر اساس مراحل سه گانه اشمیت و همکاران  استفاده شد.  برای انجام این پژوهش، پس از تعیین تخصص های مورد نیاز، اعضای پانل دلفی در سه مرحله و با استفاده از روش های نمونه گیری تصادفی، شناسایی و انتخاب شدند. جامعه آماری تحقیق را در مرحله دلفی اساتید دانشگاه با تخصص منابع آب و آبخیزداری و کارشناسان پدافند غیرعامل سازمان آب تشکیل دادند. در ابتدا اعضای پانل بر اساس استنباط خود از مدل، گویه هایی را مشخص کردند و بعد از حذف موارد تکراری تعداد 43 نوع گویه باقی ماند. از بین 43 گویه باقی مانده، گویه های با ضریب اهمیت ضعیف و متوسط حذف شدند و در نهایت 36 گویه در تحلیل ماندند. مدل نهایی مدیریت منابع آبی با رویکرد مدیریت بحران بر اساس نظر خبرگان با گویه مورد تایید قرار گرفت. بر اساس یافته های تحقیق، گویه "طراحی سیستم های جمع آوری آب باران و تعبیه مخازن در بخش های مختلف شهر و مخازن منتهی به پشت بام هر خانه برای استفاده در شرایط بحرانی و اخلال در سیستم آبرسانی سراسری" با میانگین 4/94 در رتبه اول، و گویه "وجود حسگرها در قسمت های مختلف تونل های تاسیساتی عبور لوله های آب" با میانگین 2/10 در رتبه سی و سوم قرار گرفتند. درنهایت گویه های مشخص شده توسط پنل اعضای دلفی در زمینه مدیریت منابع آب در شرایط بحرانی، در چهار شاخص کلی مقاوم سازی، ایمنی، فرهنگ سازی و برنامه ریزی طبقه بندی شد. به طور کلی لازم است تا مسیولین منابع آب شهری و همچنین مدیریت بحران در جهت آمادگی برای شرایط بحران و همچنین استفاده صحیح، اصولی و علمی از منابع آبی موجود استحصال و ذخیره آب باران و رواناب ها را به منظور استفاده در شرایط بحرانی و اخلال در سیستم آبرسانی سراسری را مدنظر قرار دهند.