مقایسه دو روش جداسازی وزیکول های غشاء خارجی بردتلا پرتوسیس به عنوان کاندیدای واکسن

علیرغم واکسیناسیون، پرتوسیس هم چنان یک معضل بهداشتی در سراسر جهان است. وزیکول های غشاء خارجی (OMVs) باکتری های گرم منفی با داشتن پروتئین های غشاء خارجی می توانند باعث تحریک سیستم ایمنی شده و جهت تهیه واکسن کاندیداهای بسیار مناسبی هستند. OMVهای بردتلا پرتوسیس نیز حاوی آنتی ژن هایی می باشد که به عنوان ایمونوژن مطرح هستند و می توان آنها را به عنوان کاندیدای بالقوه برای تولید واکسن در نظر گرفت. هدف این مطالعه مقایسه جداسازی OMVها با روش رایج (با اولتراسانتریفیوژ) و روش تغییر یافته (بدون اولتراسانتریفیوژ) و ارزیابی خصوصیات فیزیکوشیمیایی و بیان فاکتورهای اصلی بیماری زایی آن ها بود.مواد و روش کار: سویه واکسینال BP134 در محیطBordet Gengo آگار کشت داده شد و برای کشت انبوه در محیطModified Stainer-Scholte تلقیح شدند. وزیکول ها با استفاده از دو روش استخراج شدند. وزیکول های بدست آمده رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ الکترونی عبوری بررسی شدند. غلظت پروتئین با استفاده از روش برادفورد اندازه گیری شد و سپس پروفایل پروتئینی توسطSDS-PAGE ارزیابی گردید. حضور آنتی ژن های ایمونوژن با وسترن بلات تشخیص داده شد.یافته ها: اندازه و شکل OMVهای بدست آمده از هر دو روش مشابه و با اندازه بین 40 تا 200 نانومتر بود. بازده میزان محصول و غلظت پروتئین OMVهای به دست آمده روش رایج و تغییر یافته به ترتیب µg/ml 800 و 600 بود. ارزیابی پروفایل پروتئین OMVهای استخراج شده، وجود پروتئین های مختلف را نشان داد. در نهایت حضورPTX ، PRN و FHA در OMVهای استخراج شده از هر دو روش مشاهده گردید.نتیجه گیری: نتایج مقایسه دو روش جداسازی OMV، نشان داد که وزیکول های بدست آمده دارای شکل و اندازه مناسب و مشابه می باشند، همچنین بیان سه فاکتور بیماری زای مهم به عنوان ایمونوژن در هر دو روش مشاهده شد. علی رغم کاهش نسبی کم میزان بازدهی محصول در روش تغییر یافته با توجه به این که در روش تغییر یافته نیاز به اولتراسانتریفیوژ نیست، از این روش جداسازی میتوان به عنوان جایگزینی مناسب برای استخراج وزیکول های غشای خارجی بردتلا پرتوسیس به خصوص در کشورهای در حال توسعه استفاده نمود. لازم به ذکر است آزمایشات بیشتر شامل تعیین ایمنوژنسیتی OMVهای بدست آمده به عنوان کاندیدای واکسن در مدل های حیوانی مورد نیاز است.