بررسی آزمایشگاهی تاثیر تثبیت شیمیایی و زیستی بر خصوصیات خاک رس بستر راه
تثبیت شیمیایی خاک ضعیف بستر راه، یک روش مناسب و ضروری برای پرهیز از مشکلات جایگزینی خاک ضعیف با منابع منتخب قرضه به لحاظ اقتصادی و زیست محیطی است. در تثبیت شیمیایی، استفاده از مصالح نوین از جمله پلیمرها به جای مصالح سنتی مانند آهک موجب تسریع عملیات و همچنین کاهش فشار بر منابع می شود ولی آثار زیست محیطی و مقاومت درازمدت این روش ها دغدغه متخصصین است. اخیرا طبق توصیه پیمان زیست محیطی کیوتو در بخش تثبیت خاک با اهداف ژیوتکنیکی، تحقیق بر روی روش های نوین زیستی تثبیت خاک از جمله روش "تثبیت میکروبی خاک" گسترش یافته است. در این پژوهش تاثیر تثبیت خاک رس بستر راه به دو روش شیمیایی و زیستی از طریق آزمایشهای مختلف، بررسی و مقایسه شد. در تثبیت شیمیایی از یک پلیمر مایع به نام پلی الکترولیت کاتیونی و در تثبیت زیستی، از روش رسوب میکروبی کربنات کلسیم، به عنوان یک روش بهسازی میکروبی استفاده شد. در هر دو روش وزن مخصوص خشک خاک، کاهش و رطوبت بهینه آن افزایش می یابد. تثبیت شیمیایی، دامنه خمیری را افزایش داده و تثبیت میکروبی آن را کاهش می دهد. هر دو ماده در غلظتهای پایین، pH محیط را تا دوره زمانی سه روزه افزایش می دهند. هر دو ماده مقاومت فشاری تک محوری و مدول الاستیسیته خاک را تقریبا به یک میزان افزایش می دهند که به لحاظ اقتصاد پروژه (هزینه و زمان)، تثبیت شیمیایی با پلی الکترولیت کاتیونی و به لحاظ مسایل زیست محیطی، تثبیت زیستی به روش MICP برای خاک مورد مطالعه مناسب است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.