بررسی تاثیر نوع سیمان‎ و افزودنی‎ معدنی مصرفی بر نفوذپذیری بتن با روش«محفظه استوانه ای»

از آنجا که بخشی از بتن از سیمان تشکیل شده است، تاثیرش بر نفوذپذیری بتن می‎تواند قابل ملاحظه باشد. به همین دلیل، در این مقاله، نفوذپذیری بتن‎های حاوی انواع مختلف سیمان‎ها (نوع 425-1، نوع 2، نوع 5، پوزولانی و سفید) و افزودنی‎های معدنی (میکروسیلیس، خاکستر بادی، زیولیت و پودر سنگ آهک) با استفاده از نتایج به دست آمده از روش "محفظه استوانه‎ای" مطالعه شده است. مقادیر جایگزینی سیمان با افزودنی‎ های معدنی 5%، 10%، 15% و 20% بودند. با توجه به مشکلات دوامی سازه ‎های بتنی در سواحل ایران، علاوه بر آب شرب، از آب دریا نیز برای ارزیابی نفوذپذیری بتن‎های دارای سیمان‎های مختلف استفاده گردید. نتایج حاصله نشان می‎دهند که جز نمونه بتنی حاوی پودر سنگ آهک با مقدار جایگزینی برابر با 20%، سایر نمونه ‎های بتنی نفوذپذیری کمتری نسبت به نمونه بتنی بدون افزودنی معدنی دارند. ویژگی‎های ریزساختاری بتن‎های حاوی افزودنی‎های معدنی ذکر شده با مقادیر جایگزینی 0% و 5% که با بررسی تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی به دست آمدند نیز با نتایج به دست آمده سازگار بودند. بعلاوه، مشاهده شد که نوع آب تاثیر قابل توجهی بر نفوذپذیری بتن دارد. در این باره، نمونه‎ های بتنی حاوی سیمان‎های نوع 425-1 و پوزولانی کمترین نفوذپذیری را به ترتیب در برابر آب شرب و دریا داشتند. بر عکس، نمونه‎ های بتنی حاوی سیمان‎های پوزولانی و سفید بیشترین نفوذپذیری را به ترتیب در برابر آب شرب و دریا از خود نشان دادند. همچنین، دیده شد که همبستگی ضعیفی بین نفوذپذیری و مقاومت فشاری نمونه‎ های بتنی مورد مطالعه وجود دارد.