بررسی وضعیت شاخص ترکیبی امنیت آبی استان های ایران در بازه 1390-1395: کاربردی از روش های تحلیل چندمعیاره

خشکسالی و کم‏ آبی در ایران یک واقعیت اقلیمی است و باتوجه ‏به روند روزافزون نیاز بخش های مختلف به آب به‏‏ ویژه بخش کشاورزی، مشکل خشکسالی در سال‏‏ های آینده حادتر خواهد شد. این در حالی است که رویکرد حفظ امنیت آبی در سیاست ‏های توسعه کشور به‏‏ ویژه در بخش کشاورزی کمتر دیده می ‏‏شود و سیاست‏گذاری توسعه در ایران منجر به تهدید منابع آب کشور شده و برقراری امنیت آبی را در کشور با چالش جدی مواجه نموده است. از این رو مدیریت منابع آبی و چگونگی به ‏‏کارگیری آن در ایران نیازمند بازنگری جدی است و ضروری است منابع آب مناطق مختلف از لحاظ فاکتورهای فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی مورد سنجش مستمر قرار گرفته و براساس آن سیاست‏‏ های توسعه‏‏ ‏ای صورت پذیرد. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت امنیت آبی استان‏ های کشور در سال ‏های 1390 و 1395 براساس شاخص‏‏ های امنیت آبی و شناسایی مهمترین متغیرهای موثر برآن است. به ‏این‏ منظور ابتدا با استفاده ‏از روش تحلیل سلسله مراتبی و نظرات کارشناسان و پژوهشگران اهمیت نسبی شاخص ‏های امنیت آبی تعیین شد و با استفاده از روش‏ های تحلیل چند معیاره شاخص ترکیبی امنیت آبی استان‏ های ایران در سال‏ های 1390 و 1395 ساخته شد. براساس نتایج استان‏ های خوزستان، تهران، آذربایجان شرقی، کردستان و مازندران در وضعیت بهتر و استان‏ های قم، یزد، کرمان و سیستان و بلوچستان در وضعیت بدتری از نظر امنیت آبی نسبت به سایر استان‏ های کشور دارند.