درمان آسیب های سیستم عصبی با اکسیژن پرفشار: مروری بر مکانیسم های مولکولی

استفاده از اکسیژن پرفشار، یکی از روش های درمانی در درمان بسیاری از بیماری ها و آسیب ها همچون بیماری ازدست دادن فشار، ترمیم زخم، مسمومیت با منوکسیدکربن، سوختگی های حرارتی و آسیب های سیستم عصبی است. هدف از این مقاله، مروری بر مکانیسم های احتمالی اثربخشی این روش درمانی در آسیب های عصبی با توجه به مطالعات موجود بود.

در این مطالعه مروری، جستجوی مقالات در داده پایگاه های بین المللی با کمک کلید واژه های اکسیژن پرفشار، آسیب عصبی، ضایعه نخاعی، آسیب تروماتیک مغزی و درد نوروپاتیک، با تاکید بر مکانیسم های حفاظت عصبی ناشی از اکسیژن پرفشار، در بازه زمانی 2000 تا 2018 انجام گرفت.

اثرات مفید اکسیژن پرفشار می تواند با چند فعالیت بیولوژیکی آن مانند اثرات آنتی اکسیداتیو، ضد التهابی و آنتی آپوپتوزی مرتبط باشد. با وجود این، مکانیسم های مسیول آن هنوز به طور کامل شناسایی نشده که نیازمند بررسی و مطالعات بیشتر است.

از آنجایی که نقایص عصبی ایجاد شده به دنبال آسیب سیستم عصبی احتمالا ناشی از التهاب، استرس اکسیداتیو و آپوپتوز هستند، به نظر می رسد اکسیژن پرفشار می تواند به عنوان یک روش موثر در درمان آسیب های عصبی در نظر گرفته شود.