بررسی اثربخشی آموزش ریلکسیشن بر افزایش کیفیت زندگی و بهبود شاخص های خونی بیماران دیابتیک مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهرستان زابل

 روان‌درمانی در بیماری‌های طبی، نیاز به استفاده از خدمات پرهزینه‌ی پزشکی را کاهش می‌دهد. طراحی و به کارگیری مداخله هایی مبتنی بر رویکردهای روانشناختی اثربخش و سودمند، در مورد بیماریهای طبی و مزمن، به طور کلی و دیابت به طور خاص، حایز اهمیت است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش ریلکسیشن بر افزایش کیفیت زندگی و بهبود شاخص‌های خونی بیماران دیابتیک مراجعه‌کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهرستان زابل بود.

شیوه‌ی مطالعه: 

جامعه‌ی آماری مطالعه شامل کلیه‌ی بیماران دیابتیک مراجعه‌کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهرستان زابل در شش ماهه‌ی اول سال 1398 بود. گروه نمونه، شامل 30 بیمار دیابتیک مراجعه‌کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهرستان زابل که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. به منظور جمع‌آوری داده‌های مربوط به کیفیت زندگی، از پرسش‌نامه‌ی استاندارد کیفیت زندگی توماس (2004) استفاده شد.

یافته‌ ها: 

نتایج حاصل از فرضیات مطالعه نشان داد، آموزش ریلکسیشن، بر کیفیت زندگی، بر بهبود شاخص خونی FBS (Fasting blood sugar) و بهبود شاخص خونی A1C بیماران دیابتیک مراجعه‌کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهرستان زابل تاثیر دارد.‌

نتیجه‌ گیری: 

این موضوع بیانگر آن است که می‌توان از مولفه‌های روانشناختی به عنوان مکمل در کنار روش‌های دارودرمانی در طول دوره‌ی درمان بیماران دیابتیک استفاده کرد.